سلام به دماوند و خداحافظ فدراسيون

روز گذشته 27 بهمن پس از مدت‌ها فرصت كوه رفتن نصيبم شد. ذشت هويج با دامنه‌هاي پربرف و سكوتش ما رو به قله پرسون با ارتفاع سه‌هزار و 200 متر رسوند و از اونجا بود كه تماشاي دماوند زيبا مي‌نمود. بيشتر اين مسير جاده‌اي بود كه از زمان ناصرالدين شاه به جا مونده بود. شاه ايران در اون زمان تصميم مي‌گيره براي خوشگذراني با كالسكه از تهران و با عبور از لواسانات و افجه، خودش رو به دشت لار برسونه و يك ماه در اون منطقه خستگي در كنه.

در ميان راه صعود به قله، صحبت‌هاي مختلفي با دوستان شد از جمله بحث فدراسيون جديد با تفكرات جالب. از جمله مواردي كه خيلي جذاب بود، موضوع تغيير هيات‌هاي استاني و منصوب كردن سرپرست‌هاي جديد، كه همون مديران استاني وزارت راه هستند، برنامه‌هاي هوايي رو نشون داد. اين آقا كه داره به شدت خودش‌رو براي انتخابات فدراسيون آماده مي‌كنه تصميم گرفته تا با گماشتن يك عده رفيق، راي براي رياست جمع كنه؛ كه با اين وضعيت چندان هم بعيد نيست. به اين ترتيب بايد فاتحه كوه و كوهنوردي رو خوند.