سپيدي
يك روز
شايد، يك روز
كه آفتاب گيسوي نقره‌اي دماوند پير را نوازش مي‌كند
در يك غريو تندر باراني
در يك نسيم نوازشگر بهار
يك روز
شايد همراه پرواز پرستوي عاشقي
واژه‌ي لبخند، به سرزمين سوخته من باز گردد
اميد، كوبه در را بفشارد
و سپيدي، جاي تمامي اين سياهي را پر كند
آن روز بر مردگان نيز
سياه نخواهم پوشيد
حتي بر عزيزترينشان
عكس از انجمن كوهنوردان ايران
ارسال توسط lostprofile @ ۳:۱۹ بعدازظهر
0 نظر:
ارسال یک نظر
اشتراک در نظرات پیام [Atom]
<< صفحهٔ اصلی