كرباسچيٍِِ قهرمان

تهران در اين چند سال گذشته پروژه‌هاي مهمي رو افتتاح كرده. تونل و بزرگراه رسالت نمونه‌اي از اونهاست. خيابان‌ها و البته فضاهاي سبزي هم وجود داره كه خوشبختانه روز به روز در حال رشده و البته برنامه‌هاي ديگه كه خوشبختانه كم هم نيستند. اما هيچ كس نيست كه بگه بابا كي اين كارها رو برنامه‌ريزي كرده

امروز فرصتي دست داد تا به بهانه ديدار با رييس فدراسيون قايقراني كه معاون فني قاليبالف هم هست بريم بالاي برج ميلاد. توضيحاتي داده شد كه البته نشان از تلاش مهندس‌هاي ايراني بود و قابل تقدير. اما ميون اين همه شهرداري كه در اين يك دهه كار كردند، يكي نبود كه يه تشكر خشك و خالي از اون بابايي كنه كه اين تحولات رو ايجاد كرد. كرباسچي رو مي‌گم. روزهايي كه داشت مي‌رفت زندان چه شعارهايي كه ضدّش رو در و ديوار ننوشتن و چه تهمت‌هايي بهش منتسب نكردند. به اين خاطر كه شايد پاي بعضي‌ها رو از قدرت و سوء استفاده بريد و پيش از اون هم تونسته بود با عملكرد و حمايت‌هاش دولت رو از كارگزاران به خاتمي تحويل بده و نه به اصولگرايان امروزي. تاوانش هم چيزي نبود جز زندان. اما امروز كه نگاه مي‌كنيم مي‌بينيم كه غلامحسين خان با مديريت مطلوبش عملكردهايي از خودش به يادگار گذاشته كه هر شهردار وقتي مي تونه با افتتاح اون‌ها پُِز بده. اميدوارم شرايطي براي بازگشت اين مدير ارزشمند پيش بياد و دوباره پروژه‌هايي اجرا كنه كه بتونه حداقل براي تهراني‌ها مفيد باشه