جور ديگر
بالاخره اون اتفاقي كه ماهها انتظارش رو ميكشيدم افتاد. هر چند هيچ آيندهاي رو نميشه براش متصور شد اما اين تغيير و تحولات را به فال نيك ميگيرم. شرايط كاري شايد عوض شه اما عشق و علاقه به زندگي و به كار هيچ وقت زايل نميشه. اگه خبرگزاري نشده يه جاي ديگه. مهم آيندهاييه كه ما پيش و رو داريم و هدفيكه دنبال ميكينم. هرچند ديروز كمي هول بودم و امروز نيز هم؛ اما به زودي به همه شرايط عادت ميكنم. در ضمن هيچ وقت نميخوام از كار با رسانه فاصله بگيرم و اين يكي از اولويتهاي زندگيمه. دروود بر شما كه در اين مدت من رو تحمل كرديد. دروود بر همسرم كه در اين مدت ياريگر و ياورم بود. دروود به همه...
1 نظر:
در ۱۰:۱۲ قبلازظهر, اردیبهشت ۱۷, ۱۳۸۶, ناشناس گفت...
تلخ بود نوشتت تلخ! امید وارم هر دو این شرایط رو درک کنیم و این دوران گذر دوباره رو نه به زودی بلکه با صبوری طی کنیم.
ارسال یک نظر
اشتراک در نظرات پیام [Atom]
<< صفحهٔ اصلی