تداوم
همچنان درگير موضوع كلانتري هستم. برنامهها و فكرهام رو به هم ريخته. اما چاره چيه؟ توبگو باتو بمونم يا كه با غصه بسازم؟
از فدراسيونهاي محترمه! خبري نيست؛ از سازمان ميراثفرهنگي هم همينطور. تنها ترافيك زياده ـ احتمالا به خاطره مسئولان دولتي نيست كه گفتهاند هرقدر دلتون ميخواهد مصرف كنيد، اون با من ـ كه باز دوباره برگشت سرجاي اولش. البته اين دودلي در تصميم رييس جمهور كمسابقه نيست.
توي اين هفته تنها چيزي كه عامل آرامش بخش بوده سفر جمعه بود كه كمنظير بود. اما" فرصت كوتاه بود و سفر جانكاه، اما يگانه بود و هيچ كم نداشت..." از آقاي محمدي بابت پايهريزي اين سفر صميمانه تشكر ميكنم.
1 نظر:
در ۱۰:۴۳ قبلازظهر, تیر ۱۹, ۱۳۸۶, ناشناس گفت...
سلام حسين جان سر درد مي كنه ها
مي گم مهران رضا زاده رو مي بردي وساطت تا جفتتون رو بندازن زندون.
به هر حال اگر كمكي از ما بر مياد بگو. كتك خورمون بد نيستش. رضا
ارسال یک نظر
اشتراک در نظرات پیام [Atom]
<< صفحهٔ اصلی