پرونده گم‌شده

about tourism & sport and etc.

۶ آبان ۱۳۸۵

همه چيزمان را فراموش كرده‌ايم


تاريخ ايراني سراسر سرشار از فرهنگ است و هنر و البته تاراجي كه از اين‌ها شده.

من در جايگاهي نيستم كه بتونم در مورد هنر و فرهنگ و تمدن ايران باستان تا امروز چيزي بگم، اما در مورد ورزش و ورزش هاي باستاني ايران اتفاقات زيادي افتاده. همين بس كه كورس سواركاري كه از ايران اومده الان در تركيه و فرانسه - و به زودي زود در كشورهاي عربي - چنان رونقي گرفته كه بيا و ببين. نژادهاي اصيل ما رو هم كه به يغما بردند و با نسل كِشي همون‌ها رو با قيمت‌هاي بالا به ما و ديگران مي‌فروشند.

چوگان هم همين طور. تا چند سال پيش هيچكي نمي‌دونس كه اين ورزش مال ايراني‌هاست و اگه ايلخاني‌زاده – رييس فدراسيون چوگان – نبود تا از جيب مباركش پول براي دعوت از تيم‌هاي خارجي و برگزاري مسابقات داخلي خرج كنه تا حالا هم بعيد به نظر مي‌رسيد كه كسي اين ورزش را مي‌شناخت.

كوهنوردي، ورزش باستاني، هاكي و ورزش‌هاي ديگه‌اي هم هستند كه به اين سرنوشت دچار شده‌اند. بي‌توجهي از سوي مسئولان تربيت‌بدني و فراموشي مسئولان ميراث‌فرهنگي براي تعجيل در ثبت آن‌ها در ميراث معنوي.

امروز مطابق معمول خبري را روي سايت مي‌گذاشتم در مورد ورزش كبدي يا زوو. کبدي ورزش باستاني ايرانه و قدمتي 500 ساله داره. اما به دلايلي كه گفته شد ريشه اصلي اون هندوستان معرفي شده. اين كشور حتي مسابقات مختلف بين‌المللي را در مكان‌هاي جذابش برگزار مي‌كنه براي جذب گردشگر.

براي تكميل خبرم «جست‌و‌جو» دادم توي گوگل كه عكس پيدا كنم. خب در درجه اول سايت كبدي به زبان انگليسي اومد و بعد چند تا سايت ديگه كه هيچ‌كدوم ايراني نبودند. در ميون اين سايت‌ها، بيش از همه
ويكي‌پديا به چشم مي‌اومد. از روي كنجكاوي وارد سايت شدم اما متاسفانه توي ليست كشورهايي كه به اين ورزش مي‌پردازند اسامي‌اي مانند ژاپن و يري‌لانكاه به چشم اومد ولي از ايران خبري نبود. البته با تلاشي كه شد و كمكي كه خانم شيرآقايي كرد تونستيم ايران رو يه جايي اون وسط‌ها جا بديم اما معلوم نيست اين قضيه تا كجا پيش‌رفته و تا كي ادامه خواهد داشت.

همه مي‌گن فالاني كاري نمي‌كنه، فلان سازمان كمك نمي‌كنه اما مي‌شد با يك تلاش جزيي اين ورزش رو حتي با نام ايراني «زوو» به جهانيان معرفي كرد نه كبدي.

به هر حال قراره اين ورزش به صورت نمايشي در مسابقات المپيك 2008 پكن چين برگزار شود اميدواريم تا اون موقع چه از نظر فني و چه از نظر معنوي بتونيم ايران را حداقل به عنوان يكي از خاستگاه‌هاي اين ورزش معرفي كنيم.

1 نظر:

  • در ۲:۵۶ بعدازظهر, آبان ۰۶, ۱۳۸۵, Anonymous ناشناس گفت...

    درباره اينكه سازمان ها مي تونن تو اين كشور كار مفيدي انجام بدن مخالفم. موفقيت كشوري ما به آدم ها معطوف مي شه نه به گروهها و سازمان ها. مردم كشور ما كمتر تو طول تاريخ كار دسته جمعي موفقيت آميزي انجام داده اند.

     

ارسال یک نظر

اشتراک در نظرات پیام [Atom]

<< صفحهٔ اصلی