پرونده گم‌شده

about tourism & sport and etc.

۱۳ آذر ۱۳۸۵

زندگي

امروز صبح مطابق معمول كمال صادقي از خبرنگاران بخش كتاب خبرگزاري با آتشي كه پشت چهره آرامش مخفي كرده بود ديده شد. بهش گفتم:«چي شده، ناراحتي؟ هنوز پولت رو نگرفتي؟» گفت :«يكي از دلايل اونه، اما دلايل ديگه‌اي هم هست كه باعث اندهگين شدن مي‌شه. امروز صبح سايتي عكس‌هاي قتل عام صدام در كردستان عراق رو گذاشته كه ويرانگره.» و بعد در مورد اين فاجعه توضيح داد: اين كشتار در فاصله سال‌ها 1979 تا 1988 اتفاق افتاده و صدام با اين كار قصد داشته كردها را عرب كنه. و منابع بين‌المللي آمار اين فاجعه را 120 هزار نفر اعلام كردند اما اين تعداد 180 هزار نفر بودند. و بعد گفت قراره صدام در دادگاه بعدي خودش بابت اين مساله جواب پس بده. و انتشار عكس‌ها هم كه توسط يك ايراني گرفته شده به همين مناسبت براي اولين بار در روزنامه وال‌استريت ژورنال چاپ شده




اين براي من هم مهم و دردناكه. اصولا زير پا گذاشتن انسانيت در جوامع امروزي به يك عادت تبديل شده و حاكمان براي نگه داشتن خودشون حاضرند هر ننگي رو قبول كنن.





دقايقي بعد آقاي يوسفي و دوست دوچرخه‌سوارش داوري سرزده وارد خبرگزاري شدند. اين دو قراره پس از كلي معطلي در دالان سازمان ميراث فرهنگي كه اجراي برنامه‌شان را دو هفته به تعويق انداخته بود هفته آينده كار خودشون رو شروع كنند و عازم آفريقا شوند با هدف برابري نژادها و اديان و همچنين ايجاد مركزي براي حمايت از نخبه گان بي‌بضاعت. اين دو با هزينه‌اي كه از جيبشون منشا گرفته قراره كشورهاي غربي آفريقا رو حدود 6 ماه ركاب بزنند تا بگن ايران مهد فرهنگه. و بعد با هدايايي كه احتمالا دريافت مي‌كنن كمك‌هايي به كودكان بي‌سرپرست داشته باشند. .. و بعد رفتند





هر چند فجايع دور و بر ما رو گرفته اما هر از گاهي انسان‌هايي پيدا مي‌شن كه ما رو به خودمون بر مي‌گردونن كه چرا اومديم و براي چي؟

عكس زير حاصل تلاش شبانه‌روزيِ حسين پارياس است

0 نظر:

ارسال یک نظر

اشتراک در نظرات پیام [Atom]

<< صفحهٔ اصلی