نابودي

بدون هيچ شک و ترديدي، ما درحال نابود کردن شتاب‌زده‌ي آيين‌ها، سنت‌ها و ميراث فرهنگي خود هستيم؛ ولي اين کار را گاه خودآگاهانه و گاه ناخودآگاهانه انجام مي‌دهيم و حتا از آن بدتر، گاه تصور مي‌کنيم که درحال حفاظت و تقويت آن‌ها هستيم، درحالي‌که درحال نابودي‌شان هستيم. دليل اين امر، آن است که در شرايط پيچيده‌ي جهان کنوني به سادگي و از راه‌هاي سهل‌الوصول، سنت و مدرنيته را آن هم سنت‌ها و مدرنيته‌هايي با منشأهاي متفاوت، با يکديگر نمي‌توان سازش داد و نتيجه‌ي تقابل اين‌ها با يکديگر عموما تنش‌آميز و پرمخاطره است. در نتيجه، اغلب افراد يا سنت‌ها را مانع اصلي پيشرفت مي‌شمارند و تيشه بر ريشه‌ي خود مي‌زنند يا برعکس، به دفاع بي‌فايده از سنت‌هايي مي‌پردازند که هيچ نيازي به حفظ آن‌ها نيست يا لااقل بايد آن‌ها را نوسازي كرد و با شرايط جديد انطباق داد. اين کار، کاري بسيار سخت و کارشناسانه است و آن را به افراد غيرمتخصص نمي‌توان سپرد، وگرنه نتيجه همان خواهد بود که شاهدش هستيم، يعني نابودي بسيار شتاب‌زده سنن و ميراث فرهنگي، حتا به‌دست کساني که ممکن است نيات خير داشته باشند و تصور کنند که درحال حفظ اين سنن هستند.