باخوس، الهه شهوت و خوش‌گذراني

ديروز به دور از هياهوي انتخابات و خبرگان و براي رسيدن به اهداف عاليه زندگي و با كمك همكار خوب آقاي نورآقايي، فرصتي دست داد تا براي نخستين‌بار از موزه ايران باستان به همراه بانو ديدن كنيم. كمي دير رسيديم اما بد موقع نبود. كار از دوران پيش از هخامنشيان شروع مي‌شد، جاييكه مردم يك جا نشين نبودن. بعد به مرور زمان به دشت‌نشيني رسيديم و تغيبيراتي كه در زندگي ايرانيان اون زمان رخ داد. افرادي كه توي اين جمع بودند به 25 نفر نمي‌رسيدند ولي بيشترشون علاقه‌مند بودند و البته كم و بيش پيش‌زمينه‌هاي تاريخي هم داشتند. متاسفانه بعضي از مجسمه‌ها و آثار به خوبي محافظت نمي‌شدند و البته بعضي‌ از آثار هم كه براي نمايشگاه امپراطوري فراموش شده به انگلستان و اسپانيا برده شده بودند جاشون خالي بود.

با مرور زمان اوج هنر ايراني‌ها به تصوير كشيده مي‌شد كه در كنار تمدن‌هاي روم و مصر قابل ستياش بود. انتهاي اين موزه به دوره ساسانيان اختصاص داشت و هنرهاي ماندگار اون برهه. گوشه يكي از محفظه‌هايي كه براي نمايش اينآثار بود مجسمه‌اي ايستاده بود با چهره‌اي در هم كه بچه‌اي بر بغل داشت با اندازه‌اي كوچك. «باخوس» يا «باكوس» خداي شهوت‌راني، شراب و خوش گذراني‌يه با وجهه مثبت. اين آقاي بامزه!! حدود هزاره قبل از ميلاد در حوالي شرق مديترانه پرستش مي‌شد و مهمترين معبدي هم كه براي باخوس ساخته شده در بعلبك لبنانه. دو تا از اين تنديس در ايران وجود داره كه يكي از آن‌ها در موزه ايران باستانه و ديگري در شوش.

مراسم خاصي هم به اين خدا نسبت مي‌دهند كه معمولا در روزهاي آغازين بهاره و البته كمي براي ما عجيب و غريب!! به هر حال پيشنهاد مي‌كنم براي فرار از تبليغاتي كه احتمالا در دوره بعدي رياست جمهوري يا مجلس از سوي گرو‌ه‌هاي مختلف ايجاد شه، موزه ايران باستان جاييه براي فرار و بازگشت به گذشته.