انقلاب زمستاني در ابيانه

در انتهاي كوه‌ كركس و در جايي امن از حضور نظاميان و فرماندهان، تمدني آرام گرفته كه يادگار از دوران ساساني با بناهايي از معماري سلجوقي و ايلخاني است.

ديدار از اين روستا به بهانه آسمان شب انقلاب زمستاني و با هدف تماشاي آثار تاريخي و تمدني منطقه بود را دوست تازه يافته‌‌مان آرش پيشنهاد داد و ما هم اجابت كرديم.

مسير بيش از پنج ساعت زمان برد ولي مقصد چنان شگفت‌انگيز بود كه باري؛ تمام خستگي را از خاطرمان برد.

بيش از هرچيزي بايد بگم _ از اينجا زبان و ادبيات تحريري كم‌كم تغيير مي‌كنه!! _ آرامش و سكوتي كه در روستاي ابيانه بود براي من لذت بخش بود. مردماني آرام و پا به سن گذاشته كه هر چند در فروش صنايع دستي‌اشان كمي قيمت را بالا برده بودند اما انسان‌هايي بودند كه در دوران‌ها مختلف اصالت خودشون رو از دست نداده بودند و هنوز به زبان پهلوي اشكاني حرف مي‌زدند. اين روستا بيش از 500 نفر جمعيت نداشت و بيشتر آنها هم باغباني مي كردند و به همين دليل محصولاتي كه به گردشگران مي‌فروختند برگ سيب و آلو خشكه و امثال اين‌ها بود. همه مردم اين روستا با لباس محلي در محله خودشون عبور مي كردند.

خانه‌هاي اين روستا همه به رنگ سرخ بودند و اون م به دليل رنگ سرخ خاك منطقه بود. موزه مردم‌شناسي، يك آتشكده و مسجدي كه در روستا وجود داشت به ديگر آثار تاريخي منطقه افزوده بود. اما به دليل ساخت يك هتل در بالادست روستا عملا امكان ثبت اين روستاي تاريخي در فهرست يونسكو امكان‌پذير نشد.

تماشاي اين روستا هرچند در بهار و تابستان به دليل باغ‌هاي ميوه و هواي لطيف، دلپسنده، اما زمستون با برف فراون هم براي ديدار جذابيت خاصي داره. رصد آسمان شب هم به جذابيت‌هاي اين سفر اضافه مي‌كنه؛ توصيه مي‌كنم!!