باورنكردني

شب گذشته در مراسمی که به طور مستقیم از کانال تلویزیونی "دویچه ویسن شافت" Deutsche Wissenschaft، کانال علمی و فرهنگی ایالت باواریای آلمان پخش شد و خلاصه‌ی آن در صدر اخبار علمی کانال‌های انگلستان، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و کانال الجزیره قرار گرفت، پروفسور اریک شولت، باستان‌شناس و نظریه‌پرداز هرمنوتیک اسطوره‌های شرقی، نتیجه‌ی تحقیقات شگفت‌انگیز خود را روی یک مومیایی ایرانی اعلام کرد.

پروفسور شولت، که ماه آوریل سال جاری میلادی همراه با یک هیأت کوه‌نوردی به قله‌ی دماوند صعود کرده بود، توانست در ارتفاعات صعب‌العبور این کوه افسانه‌ی ابتدا ویرانه‌های کاخ کوچکی را پیدا کرده و سپس با انجام دو ماه حفاری کامل علاوه بر یافتن اطلاعات ارزشمند معماری به جسد مردی دست پیدا کرد که به طرز شگفت‌انگیزی قرن‌ها زیر برف و یخ قله‌ی دماوند سالم باقی مانده بود.

پروفسور شولت مدعی‌ست جسد را با توافق و اطلاعات مقامات ایرانی برای آزمایش‌های علمی از کشور خارج کرده است. این در حالی‌ست که تاکنون هیچ کدام از مقامات سازمان میراث فرهنگی در این مورد اظهار نظر رسمی نکرده‌اند.

پروفسور شولت در جلسه‌ای که در کتابخانه‌ی دانشگاه مرکزی ایالت باواریا برگزار شد جسد کشف شده را مربوط به ضحاک ماردوش، پادشاه افسانه‌ای ایران، اعلام کرد و جای سوراخ‌های مار را روی شانه‌های جسد به حاضران و خبرنگاران نشان داد.

شولت در سخنرانی خود تاکید کرد ضحاک یکی از شاهزادگان مطرود هخامنشی‌ست که با دزدی از گنجینه‌ی سلطنتی ابتدا از شوش به پارسه و استخر گریخت وسپس راه دماوند را در پیش گرفت تا در آنجا برای خود دربار مستقلی برپا کند. او معتقد است ضحاک با جمع کردن عده‌ای به دور خود قصد باز پس گرفتن تاج شاهی و هچنین همسرش را از برادر بزرگ‌ترش داشت. پروفسور شولت با نشان دادن اسلایدهای کاخ سنگی ضحاک در قله‌ی دماوند و مقایسه‌ی آن با سر ستون‌های هخامنشی در تخت جمشید، و همچنین بررسی نحوه‌ی خشکه‌چینی سنگ‌ها، مدعی شد معماری این کاخ هیچ شباهتی به روش مرسوم در کاخ‌سازی هخامنشی در شوش و تخت جمشید ندارد بلکه بیشتر تحت تأثیر معماری سلسله‌ی شانگ در چین است و این نشان دهنده‌ی ارتباط این شاهزاده‌ی خطاکار با بیگانگان است.

یکی از خبرنگاران از پروفسور شولت پرسید در آن ارتفاع قله‌ی دماوند که برف و سرما بیداد می کند، ضحاک چگونه توانسته است کاخی درست کند و به زندگی بپردازد. شولت در پاسخ گفت: در آن دوران به دلیل فعالیت نسبی قله‌ی آتشفشانی دماوند و گرم بودن آب‌های زیرزمینی، هوای آن منطقه نسبت به امروز گرم‌تر و برای زندگی مناسب‌تر بوده است.

ادامه داستان