از قائد
اهميت فرهنگ شفاهی محدود به مردم ايران نيست اما گرفتاری مردم ايران اين است که بين سطرهای متن مکتوب هم دنبال اسرار میگردند چون به تقيه و خفيات معتاد شدهاند.
علاوه بر اين، اختلاف نظر ميان خردهفرهنگهای دينی و ملی چنان عميق است که بعد از خواندن دهها کتاب، مثلاً درباره مشروطيت يا ۲۸ مرداد، باز هم ناگفتههايی هست که بايد از افراد شنيد. موضوع فقط اين نيست که عامه مردم تاريخ سی سال گذشته کشورشان را در تلويزيون میبينند؛ اين است که روايت بديل اين تاريخ هنوز نوشته نشده و خواص هم آن را سينهبهسينه و کامپيوتربهکامپيوتر منتقل میکنند.
در جاهای ديگر هم مردم نه تنها تلويزيون و شو دوست دارند، بلکه برخی اختلافات ديرين بين خودشان را بنا به ملاحظات اجتماعی روی کاغذ نمیآورند و بايد از زبان افراد شنيد. اما نسبت ملاط شفاهی در ايران خيلی بالاست.
0 نظر:
ارسال یک نظر
اشتراک در نظرات پیام [Atom]
<< صفحهٔ اصلی