داوري

خان شيخ‌الاسلامي چندسالي است كه خودش رو سرگرم خبرگزاري ميراث فرهنگي كرده است. ميراث‌خبر در اين مدت داراي افت و خيزهاي فراواني بوده. از همكاري با بهشتي و رفاقت با مرعشي گرفته تا تحريم‌هاي دولت عدالت محور و به دنبال اون غرض‌ورزي سازمان ميراث‌فرهنگي. اما در اين بين، در اين سال‌ها اون چيزي كه موند خبرنگاراني بودند كه نه به خاطر شخص رييس بلكه به خاطر ذهن و دل و دغدغه‌اشون شرايط متفاوت را تحمل كرده و گذروندند. حالا هم مي‌گن كه گويا وضع از نظر مالي و جايگاهي بهتر شده؛‌ مي‌گن. بودند دوستاني كه به هر دليلي و با وجود حرفه‌اي گري اومدند و وقتي تقي به توقي خورد عطاي حضور در خبرگزاري رو به لقايش بخشيدند و رفتند. اما عده‌اي ـ‌به نظر من مجنون ـ موندند و هم شرايط بيرون از كار رو تحمل كردند و هم فشارهاي داخل رو. بايد گفت كه خبرگزاري كه الان به گفته روسا كه اين چند روزه حضورشون رو تنها با نامه و تلفن متوجه مي‌شم هوز نتونستند از شرمندگي اون دوران در بيان. البته "هرجي" نيست. مجنونيم و از پي جاه و جلال نيامده‌ايم. اما واقعيت اينه كه فراموش نكنيم اون چيزهايي رو كه گذشته و فكر كنيم اين شرايطي كه به گفته خودشون پايداره، دايمي بوده. و از اون بدتر...

بگذريم.

ای کاش آب بودم

گر مي‌شد آن باشي که خود مي‌خواهي. ــ

آدمي بودن

حسرتا!

مشکلي‌ست در مرز ِ ناممکن. نمي‌بيني؟