جمعه

دیروز، یعنی جمعه، روزی بود که آقای نیکول فریدنی به خاک رفت! توضیح دوباره درباره اون کمی تکراریه. یه جستجو بدین تا بیشتر با این آقا آشنا شین، اما خب در مراسم بزرگداشتی که در خانه هنرمندان برگزار شده بود ما هم دوستای قدیمی رو دیدم و هم دوستهای جدید رو. مراسم هرچند با استقبال زیادی مواجه نشده بود اما در نوع خودش قابل توجه بود. این استقبال کم هم البته به نظر من، بیشتر از طرف عکاسها بود؛ خب به هر حال این آقا که الان مرده، یه عمری از طبیعت و تاریخ کشور عکس گرفته، اما تعداد عکاسهایی که در مراسم حاضر بودند، کمتر از مدعیانی بود که فکر می کنند کار حرفه ای می کنند. این آفت البته در بیشتر بخشهای هنری ما حاکمه، اما در عکاسی بیشتره.

بعد از این مراسم، فرصتی دست داد تا با رییس، آقا جلال!، بریم موزه فرش که یک بخش ویژه به نام تاثیر ادبیات بر صنعت فرش داشت. جدا از این که فرشها با وضعیت اسفباری نگهداری می شد، این بخش ویژه هم به جز اینکه یک تعداد فرش با طرحهایی از شاهنامه، طرح قابل توجه دیگه ای نداشت. در حالیکه به نظر می رسید تاریخ فرش در ایران بسیار ارزنده تر از این نمایشگاهی بود که برگزار شده بود.

این هم خاتمه نمایشگاه که همراه با برداشتهای مختلف بود!